ONE YEAR!

Lieve bloglezers,

Gisteren een jaar geleden vertrok ik naar Schotland. Mijn twee grote koffers ingepakt, mijn huurhuis en mijn baan opgezegd. De grootste keuze die ik ooit in mijn leven heb gemaakt, en die tegelijkertijd toch ook zo vanzelf ging, omdat ik niets liever wilde dan in deze omgeving zijn. Nu een jaar later, ongelofelijk dat het alweer zolang is, kan ik terug kijken op zo’n bijzonder jaar.
Een maand geleden ben ik weg gegaan bij mijn lieve au-pair gezin, wat wel even lastig was, maar tevens ook goed. Het was mooi om dit voor een jaar te doen. Zo genoten van de kinderen, en van het leren hoe het is om een gezin te hebben. Het was een uitdagende ervaring met 3 jongens, die ik niet had willen missen. Inmiddels woon ik in het zuiden van Edinburgh en huur ik een kamer in familiehuis, waar ik het enorm getroffen heb met de mensen die er wonen. Ze zijn zo gezellig, houden van kletsen en lekker eten.. Niks mis mee, want dat doe ik ook. Tegenwoordig eet ik zelfs graag Haggis, zonder over na te denken waar het van gemaakt is dan. :) Anyway, mijn kamer is tof. Een dingetje wel, qua gezondheid niet zo, ook niet met de kat wat me wel in enige zorgen bracht over de weken of ik hier wel kon blijven wonen door aanhoudende hoofdpijnen en benauwdheid. Gelukkig gaat het nu iets de betere kant op met hulp van dokter en heb ik voor het eerst in twee weken geen hoofdpijn, such a relief! Dus als je er voor wilt bidden dat het de goede kant op gaat, dat zou fijn zijn. Ik zou hier echt graag willen blijven wonen voor nu in ieder geval en hoop dat de allergische reacties op de kat minder worden, want het is een lief beestje, Fred :) Ook de hond Ruby is een schatje, zo dol op haar. Morgen mag ik heerlijk met haar de pentlands in. Prachtige berggebied dicht bij mijn huis.

Ook mijn nieuwe baan is echt ontzettend leuk! Inmiddels ben ik al weer vier weken 32 uur per week aan het werk+ 1 slaapdienst per week. Mijn cliënten brengen me zoveel extra vreugde. Ik heb vele momenten dat ik even stil sta en me bedenk hoe gezegend ik ben met zo’n geweldig team aan collega’s en cliënten die we supporten. Ik geniet van iedere minuut. Wat we doen is eigenlijk iedere vorm van support dat je maar kunt bedenken. Van medicijnen tot douche, dagbesteding, financiële ondersteuning. emotionele support door leuke dingen met ze te doen, samen uit voor koffie, lunch etc. Zo leuk om ze steeds beter te leren kennen. Afgelopen weken heb ik twee trainingsdagen gehad over epilepsie en manueel handelen. Was interessant en leuk! Kortom ik geniet van mijn werk. Daarnaast nog steeds zo enorm blij met mijn lieve vrienden en kerk. Ik voel me zo thuis hier en mijn vriendschappen ontwikkelen zo fijn, waar ik dankbaar voor ben. Tevens ben ik in mijn week in juli in Nederland officieel geëmigreerd. Voelde wel heel officieel, maar ook goed voor nu. Dus ja, officieel woonachtig in de UK en nee ik ben geen schot en ja ik ben nog steeds Nederlander. Zoveel mensen vroegen; ben je nu geen Nederlander meer? maar Schots? Natuurlijk ben ik een Nederlander, alleen een niet-ingezetene en nee ik ben geen Schot, maar ja ik woon hier graag en ik krijg wel een wee beetje een gemixt accent, van oer-Hollands Engels naar serious Scottish. Wel grappig ;-) Nou lieve mensen, dit was weer even een update. Ik blijf waarschijnlijk zo nu en dan nog wel eens een blog plaatsten over interessante dingen hier, hoe dan ook niet meer zo vaak helaas, nu ik weer een drukke baan heb. Voel je vrij om me te blijven volgen of niet :-) Thanks to you all for supporting me in any way throughout this wonderful first year here.
Veel liefs, Monique